Wielkanoc, niejako w opozycji do tradycji Polskiej Wigilii jest ciężkim tematem do ugryzienia w kuchni roślinnej, na stole dominują mięsa, wędliny i jaja.
Tworzenie roślinnego menu na Wielkanoc jest o wiele trudniejsze wymaga więcej twórczości własnej niż wigilijnego, gdzie w wielu potrawach nie trzeba dokonywać większej niż minimalne zmiany jak zamiana żelatyny agarem.
Tak naprawdę to nie jest humus. Ale przykład jak dania zmieniają się i ewoluują. Hummus chyba każdy już dziś zna. Podejrzewam, ze gdyby zrobiono badania to zdecydowanie hummus byłby jednym z tych dań które w efekcie globalizacji rozpowszechniły się ze swojego kulinarnego refugium na cały świat.
I jest to coś czego doniosłości i znaczenia jeszcze w pełni nie rozumiemy.
Nigdy nie mieliśmy tak dostępnej rozmaitości nie tylko produktów ale i dań.
Co dobrze jest mieć w spiżarce? No, zacznijmy od tego, ze spiżarka to dziś archaizm, słowo, które prawie wyszło z użycia. Tak jak i nikt, prawie dziś nie ma spiżarki, zwanej niekiedy “komorą”. Trochę tę funkcję przejęły w naszych czasach lodówki, trochę piwnice (jeśli ma się takową) a trochę nieograniczony dostępu do produktów przez cały rok i to, że nie ma ani potrzeby ani nawet możliwości (zwłaszcza jak się mieszka w mieście) robić przetworów i zapasów
Polska tradycyjna kuchnia postna w nowoczesnym wydaniu.
Banalnie prosty majonez z aquafaby.
Majonez to chyba jeden z najbardziej podstawowych produktów wielkanocnych w Polsce. Wbrew pozorom bardzo łatwo jest go zrobić w domu. I to z produktu, który jest zazwyczaj odpadem.
Aquafaba czyli woda pozostająca po gotowaniu strączków lub zalewa z puszki to dość nowe odkrycie kulinarne. Pierwsze wzmianki o użyciu aquafaby jako alternatywy dla jajek pochodzą z 207 roku.
Sałatki to dania mające tysiące wersji, w zależności co akurat, i w jakiej ilości mamy. Bardzo istotny jest sos, łączący składniki sałatki. Klasykiem i niepokonanym czempionem jest oczywiście majonez.
Ale od roku staram się unikać majonezu i robię go tylko dla gości. Tu zamiast majonezu użyłem oleju z avocado i musztardy. Oczywiście jeśli ktoś chce dodać majonez to jak najbardziej. Na dniach będę robił majonez dl a gości. Jeśli starczy mi czasu to spiszę recepturę.
Wiecie co to jest trzemucha? Kiedyś popularna… a to kiedyś oznacza nawet do 10 tyś. lat temu, ale też później bo w czasach Celtów i w starożytnym Rzymie. Ceniona przez żyjącego w I wieku naszej ery lekarza Pedaniosa Dioskurydesa. I tak aż do Czechowa który umieścił go w swoim dramacie “Trzy Siostry”, gdzie nazywana jest “czechartma”. Potem zapomniana w Polsce prawie całkowicie a od jakiegoś czasu powraca na nasze stoły i to (cytują klasyka) ”wraca k..a w wielkim stylu”. I całkowicie zasłużenie
„Radziłem mu – mówił – iżby siemię konopne w kieszeni nosił i po trochu spożywał. To tak ci się do tego przyzwyczaił, że teraz coraz to ziarno wyjmie, wrzuci do gęby, rozgryzie, miazgę zje, a łuskwinę wyplunie. W nocy, jak się obudzi, także to czyni. Od tej pory tak mu się dowcip zaostrzył, że i najbliżsi go nie poznają. – Jakże to? – pytał starosta kałuski. – Bo w konopiach oleum się znajduje, przez co i w głowie jedzącemu go przybywa” tak oto prawił Imć Zagłoba.
Tedy aby i Wasznościom dowcip się wyostrzył tę recepture jam sporządził
Jeden z moich Mistrzów (kuchennych) Robert Makłowicz w wywiadzie na youtube powiedział bardzo ważną i ważką rzecz. Nie da się mówić o jedzeniu bez mówienia o kulturze i nie da sie mówić o kulturze bez mówienia o jedzeniu. W Polsce (pomimo wysiłków takich wielkich postaci jak właśnie pan Makłowicz czy Profesor Dumanowski) ta prawda ciągle jest czymś ekstrawaganckim. Dlatego też zaprzęgam moje krzywe ramię do koła (jak powiada Poeta) i staram się czasami w moich opisach, przy przepisach nawiązywać do sztuki, historii, spraw społecznych.
Gdybym miał wymienić jeden produkt, który jest najbardziej charakterystyczny dla całej kuchni meksykańskiej to bym powiedział “chili”. i pewnie bym tym wzburzył rodowitych meksykanów. Bo dla kuchni meksykańskiej “chili” to tak jak dla Eskimosów czy Lapończyków śnieg.
Dip z egotycznych składników łączący smak słodki, ostry i kwaśny. I wbrew pozorom mający wiele wspólnego z polska tradycja kulinarna. na pewno więcej niż te wszystkie rzekomo “chłopskie jadła”
SKŁADNIKI:
1 dojrzałe mango
1/2 kostki silken tofu
150 ml mleka kokosowego
1 szt. chili habanero (lub innego patrz uwagi)
1-1,5 limonki
łyżka liści świeżej kolendry
szczypta soli
