0
To w ogóle nie jest coś co by mnie dotyczyło. Nigdy nie byłem katolikiem ani w ogóle chrześcijaninem, nie otrzymałem religijnego wykształcenia, co w moim pokoleniu było rzadkie, ale tez w ogóle ochrzczony. Ale ta książka mnie poruszyła. Dużo bardziej niż sam bym się spodziewał. Tak bardzo, że postanowiłem napisać recenzję, tak bardzo, że wyszedł z tego esej.
Jest czwarty sezon Babilon Berlin. Jak nie widzieliście wcześniejszych trzech to obejrzyjcie. Największa produkcja telewizyjna w historii Niemiec. Najdroższy w historii telewizji serial nieanglojęzyczny.
I to widać. Rekonstrukcja Berlina czasów Wielkiego Kryzysu robi wrażenie, zarówno pałacami, jak i slamsami. Oglądamy panoramę społeczną Berlina z jego ogromnym rozwarstwieniem, patologiami społecznymi, egoizmem i ślepotą elit. I mnóstwo drobniejszych, znikających w spojrzeniu historycznym elementów. Jak ta starsza pani, szyjąca opaski ze swastyką.
Futuryzm, estetyka faszystowska, martial industrial, dark ambient i Laibach. Nie wiem czy Arditi to zespół faszystowski. Dwóch Szwedów tworzy swoją niesamowitą mroczna mieszankę, postmodernistyczne wydanie futuryzmu z estetyczna fascynacja przemocą i wojną.
Czy nie ma i nie będzie jest? Jest. Ebook wcześniej niż papier (chociaż raz!) więc mam i ja i… i tak, wiem, ze żarty z tytułu to maja brodę jak z Dolnej Sakjsoni do Zawiercia
Więc, przede wszystkim, dawno na żadną ksiażkę tak nie czekałem. Po “Ziemi jałowej” widać było wielki talent i reporterskie oko. I przypominały się najlepsze czasy polskiej szkoły reportażu i tacy autorzy jak Krzysztof Kąkolewski.
