Tuż przed wyjazdem do Bremy wysiadł mi laptop. Po powrocie okazał się że nie, nie zajmę się obróbką zdjęć i spisywaniem i redagowaniem kilku tekstów i przepisów, bo muszę się zając laptopem.
Słyszeliście o walutach lokalnych? To taki bardzo ciekawy koncept, który działa (nie wiem jak to wygląda obecnie) miejscami w USA i we Francji, Hiszpanii czy Grecji. W Polsce były próby zaimplementowania takiego rozwiązania ale chyba niestety żaden nie odniósł sukcesu, pomimo pewnej popularności “banków czasu” matek. Jakieś 20 lat temu nawet ze znajomymi próbowaliśmy coś podobnego stworzyć. Zdaje się że w Polsce z jakiś przyczyn nie udało się stworzyć żadnego trwałego systemu waluty lokalnej czy to w formie LETS czy banków czasu.
Popełniłem przestępstwo. No… w każdym razie złamałem prawo. We własnej kuchni. A ścigać mnie będzie za to cała Unia Europejska.
No robię sobie jaja, bo trudno przy takiej kwestii zachować powagę. Chociaż z drugiej strony jest to sprawa niż się może w pierwszej chwili wydawać.
O co chodzi? O wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14 czerwca 2017 r. w sprawie C-422/16:
Taki dzisiaj zaserwowałem obiad
Fasolka szparagowa gotowana na parze. Pierwszy raz użyłem funkcji gotowani ana parze w multicookerze i już wiem, żeby gotować krócej niż podaje instrukcja. Chociaż i tak gotowałem o 5 minut krócej to były jak dla mnie fasolki za miękkie. Tego typu warzywa najlepiej jest gotować trochę al dente. Taka chrupkość dodaje smaku. Ewolucyjnie mamy tak ukształtowany mózg, że chrupanie uruchamia ośrodek przyjemności w mózgu.
Wiecie co to jest trzemucha? Kiedyś popularna… a to kiedyś oznacza nawet do 10 tyś. lat temu, ale też później bo w czasach Celtów i w starożytnym Rzymie. Ceniona przez żyjącego w I wieku naszej ery lekarza Pedaniosa Dioskurydesa. I tak aż do Czechowa który umieścił go w swoim dramacie “Trzy Siostry”, gdzie nazywana jest “czechartma”. Potem zapomniana w Polsce prawie całkowicie a od jakiegoś czasu powraca na nasze stoły i to (cytują klasyka) ”wraca k..a w wielkim stylu”. I całkowicie zasłużenie
Zakochałem się. Tak całkiem niepostrzeżenie. Początkowo nie wydawało się to poważną sprawą. Ot trochę przyjemnej zabawy w kuchni. Ale pomału zaczeło to przeradzać się w coś o wiele poważniejszego, głębokie uczucie i namiętność. Każde kolejne spotkanie zaczęło dostarczać coraz więcej radości, inspirować…
Nie powiem, że to odwzajemnione uczucie ale wystarcza mi radość wspólnie ze spędzonego czasu i z tego co przyrządzam
Gdyby jeszcze dwa miesiące temu ktoś mi powiedział, że z wypiekami na twarzy, rozemocjonowany, będę po nawet kilka godzin dziennie, oglądać telewizje to bym mu powiedział żeby się… zastanowił głęboko nad sobą. Bo też telewizji od kiedy w weku 20 lat wyprowadziłem się od rodziców (tak to ładnie nazwijmy) praktycznie nigdy nie oglądałem. A i wcześniej niewiele.
Jeżeli byśmy kogoś zapytali o typowe, najczęściej używane w kuchni i typowo polskie strączkowe to zapewne pojawi się groch, może bób i na pewno fasola. Zwłaszcza biała, odmiana Piękny Jaś jest nawet na liście Chronionych Nazw Pochodzenia Unii Europejskiej i na liście produktów roślinnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. A przecież… to nie fasola była tradycyjnym pokarmem naszych przodków.
Moje pierwsze autorskie ciasto, przy tworzeniu którego wykorzystałem wiedzę o ewolucyjnych mechanizmach warunkujących co nam smakuje i o biochemii żywności. Nie będzie przepisu, bo tworzone było mocno ad hoc, a vista i na próbę, a poza tym mam tylko blachę w kształcie serca więc trudno by było przeliczyć na konkretną powierzchnię. Jak przyjedzie normalna prostokątna to zrobię jeszcze raz i będzie przepis z proporcjami. A dzisiaj trochę o tym jak można wykorzystać wiedzę o naszej ewolucji do tworzenia smacznej kuchni.
Jeden z moich Mistrzów (kuchennych) Robert Makłowicz w wywiadzie na youtube powiedział bardzo ważną i ważką rzecz. Nie da się mówić o jedzeniu bez mówienia o kulturze i nie da sie mówić o kulturze bez mówienia o jedzeniu. W Polsce (pomimo wysiłków takich wielkich postaci jak właśnie pan Makłowicz czy Profesor Dumanowski) ta prawda ciągle jest czymś ekstrawaganckim. Dlatego też zaprzęgam moje krzywe ramię do koła (jak powiada Poeta) i staram się czasami w moich opisach, przy przepisach nawiązywać do sztuki, historii, spraw społecznych.
